Bij de tervuerense herder heeft niet zo heel veel kans op erfelijke aandoeningen. Bij dit ras komen namelijk maar 7 erfelijke aandoeningen. Dit is tegenover veel andere rassen niet veel. Hieronder vind je de 5 meest voorkomende erfelijke aandoeningen.

 

Epilepsie (''vallende ziekte'')

Epilepsie vindt plaats als gevolg van abrupte, tijdelijke verstoringen van de elektrische activiteit van de hersencellen. Hierdoor ontstaan toevallen of epileptische aanvallen, wat zich kenmerkt als aanvalsgewijs en herhaaldelijk optreden van abnormaal gedrag. Dit abnormaal gedrag is vaak een vermindering of afwezigheid van het bewustzijn en het optreden van spierkrampen. De ernst en duur van zo'n aanval kunnen zeer verschillen per aanval en tussen individuen en rassen. Epilepsie wordt onderverdeeld in een primaire (erfelijke) en een secundaire (door toedoen van onderliggende oorzaak) vorm. Primaire epilepsie, oftewel genetische of erfelijke epilepsie, vormt een groot probleem bij hondenrassen. De eerste aanval treedt vaak tussen de 6 maanden en het vijfde levensjaar op. Epilepsie komt voor in alle hondenrassen, bij bepaalde hondenrassen vaker dan bij andere, en bij ernstige gevallen van epilepsie kan euthanasie noodzakelijk worden geacht. 

Epilepsie is een ernstige ziekte en je kunt het een beetje behandelen, maar niet alles is behandelbaar. De symptomen die op epilepsie kunnen wijzen zijn: spierkrampen, abnormaal gedrag, depressie, desoriëntatie, hyperactiviteit, sloomheid, verwardheid, coördinatieproblemen, ernstig ongemak, bewustzijnsverlies, epileptische aanvallen, neurologische afwijkingen en stuipaanvallen. 

 

Heupdysplasie (ontwikkelingsstoornis heup)

Heupdysplasie ( ook wel HD genoemd) is een genetische afwijking die voorkomt op de heupen van een hond. Hierbij ontwikkeld de heupgewrichten zich niet goed. De kogel en de kom passen niet goed in elkaar waardoor het dier minder stabiel wordt en het kraakbeen slijt sneller. Deze erfelijke aandoening kan door een hoge groeisnelheid of overgewicht verergeren.

Heupdysplasie is een ernstige tot zeer ernstige aandoening. Het is een beetje tot niet behandelbaar. De symptomen die je kunt opmerken zijn: Instabiliteit van de heupen, afwijkend staan met achterpoten, afwijkende gang en stand (achterpoten), bewegingsproblemen, kreupelheid, wiebelende gang en chronische pijn.

 

Elleboogdysplasie (aandoeding elleboog)

Elleboogdysplasie (ED) is een verzamelnaam voor verschillende gewrichtsstoornissen aan de elleboog dit als gevolg van drukverschillen in de elleboog. Je hebt vier verschillende vormen hiervan: los processus coronoïdeus, osteochondritis dissecans, los processus anconeus en elleboogincongruentie. Alle aandoeningen leiden tot schade aan het ellebooggewricht met artrose. Elleboogdysplasie leidt tot kreupelheid, wat zich gedurende de ontwikkeling van de hond uit. Meestal is de aandoening al rond een leeftijd van zes tot twaalf maanden zichtbaar, maar het kan zich ook pas op latere leeftijd openbaren ten gevolge van de steeds erger wordende artrose. 

Deze aandoening komt bij veel verschillende hondenrassen voor, echter zorgt het vooral bij de grote hondenrassen (vanwege verhoogde belasting van de gewrichten) voor meer problemen.

Elleboogdysplasie is een ernstige tot zeer ernstige aandoening en het is slecht behandelbaar. De symptomen hiervan zijn: bewegingsbeperktheid, kreupelheid in een of beide voorpoten, chronische pijn en pijnlijke elleboog.

 

Chronische superficiële keratitis (pannus) (langdurige oppervlakkige hoornvliesontsteking)

Dit is een oogaandoening en die wordt veroorzaakt door een chronische, oppervlakkige ontsteking van het hoornvlies. Pannus begint als grijsachtige waas en kan uiteindelijk, over een periode van maanden tot jaren, leiden tot littekens en blindheid. De aandoening treedt op rond de leeftijd van 3 tot 6 jaar en komt vooral voor tijdens zonnige perioden en bij honden die leven op grotere hoogten (in de bergen).

Het is een best erge ontsteking en het is slecht te behandelen. De symptomen die u kunt aantreffen bij u herder zijn: littekens, chronische irritatie van het hoornvlies en gedeeltelijke of volledige blindheid.

 

Cataract (staar)

Cataract is een oogaandoening waarbij de transparantie van de lens afneemt. De verminderde transparantie kan zich beperken tot een klein deel van de lens, maar de lens kan ook geheel ondoorlaatbaar worden voor licht. De lens wordt witter en het lijkt daarom ook of de ogen een witte waas bevatten. De uitgebreidere vorm van cataract zal leiden tot volledige blindheid. Cataract kan in vroege vorm (juveniele cataract) en in een later stadium optreden (seniel cataract) en is een van de meest voorkomende oogaandoeningen bij honden.

Als de hond cataract heeft is dit best wel ernstig en bijna niet behandelbaar. De symptomen die kunnen opspelen zijn: gedeeltelijke of volledige blindheid en een wazige lens.